quinta-feira, 30 de maio de 2024

Retombos d’Abril / Ecos de Abril

 


Un salto al passado cheno d'eimoçon

Poetas fazien camino ne l eizílio, na prison

Sgarabatában l chano a saber de l tiempo

Sien miedo, sien guerra nien rábia

Solo sperança, angrandecimiento

Lhibertaçon.

 

Abril grita por Catarina i por cada guerreira

Suonho roubado, bida perdida

Filhos houbo que beisórun zeios, mimórias

Ne l regaço de mulhier sofrida.

 

Mai, adonde stá l miu pai?

Muorto an cumbate, dezien aerogramas

Antregues an mano. La zumanidade, l delor,

Fazírun de ls moços de l miu paíç

Chicha pa canhon. Ls sentimientos mordien-se

Antre fame, sede, i cada cabeça poderie ser

Un troféu, ua calabaça de bubida

Nas manos dun einemigo fabricado

Einemigo que nun sabie

A que poder serbie.

 

Ne l triato caixotes de diapositibos, 

Sofrimiento i cultura de l ultramar

Guerra, amigos, cuntradiçones

I un sprito de fraternidade

Que ne ls coraçones scabou fondo

 

Abril pintou ne ls uolhos lhibardade

I ne ls pies l gusto de l’andarilhar

Rostros molhados cun lhágrimas de felcidade

Palabras que dízen la gana de bibir i eiboluir

De quien alimenta l sprito que nun assossega

I suonha scatrapulhar streilhas.

 

Celebramos 50 anhos i cuntinamos

A zeiar l smero de l poder lhocal

Remoçando la calatriç de las tierras de Pertual

Casas de l pobo, ounibersidades, associaçones,

Serbício nacional de salúde

Eiducaçon, eigualdade d'ouportunidades

Meios de quemunicaçon

Mentalidades, lhibardade de spresson

I l cuntino cumbate a la corrupçon.

 

I l que fumega neste Abril de spanto?

Ye la falsidade, la guerra, la lhoucura, la maldade

Heipocresie, lhuita pul poder, ganáncia

Fachos de çtruiçon, bulcones famintos, minas

Balas i ninos perdidos, stropiados, muortos.

 

Falta l oulor a pan caliente cun fermiento d'amor.

Trás-ls-Montes ten balores, paisaige, artesanato,

Gastronomie, música, folclore,  anciclopédies bibas,

La riqueza de l pertués i de l mirandés

Lhénguas an que mos dezimos deste rincon

Al mundo cun ganas de zambolbimiento

Na arte de fazer i dezir.

 

Trás- ls - Montes squecido,

Zerteficado, alimenta suonhos

De sigurar moços ampenhados

I talbeç las tierras tórnen a ser sembradas

I a traer quien anda perdido, sien abrigo.

 

Gritou i grita la torga de l alto de la peinha

L amor que falta i se quier multeplicado.

I, inda assi, la pureza i l suonho d’Abril

Cuntina capado.

 

I sobra l çpudor, l'eirracionalidade

Salbe-se l AMOR! An Kieb, an Mariupol

An Gaza i an to l lhado adonde falta fazer.

Salbe-se l AMOR!

L chano, la paç i l pan.

 

Sonhamos cun corrientes de crabos caldeados i cheirosicos

Retombos de lhibardade a palpitar an cada ser houmano

Trás-ls-Montes cheno de giente

I l mundo feliç i ounificado.

Sonhamos.


 ------

Ecos de Abril

 

Um salto ao passado fremente de emoção

Poetas faziam caminho no exílio, na prisão

Esgaravatam o chão à procura do tempo

Sem medo, sem guerra nem ódio

Apenas exaltação e esperança,

Libertação.

 

Abril grita por Catarina e por cada guerreira

Sonho roubado, vida perdida

Filhos houve que beijaram desejos, memórias

No regaço de mulher sofrida .

 

Mãe, onde está o meu pai?

Morto em combate, diziam aerogramas

Entregues em mão. A desumanidade, a dor,

Fizeram dos jovens do meu país

Carne para canhão. Os sentimentos mordiam-se

Entre fome, sede, e cada cabeça poderia ser

Um troféu, uma cabaça de bebida

Nas mãos de um inimigo fabricado

Inimigo que não sabia

A que poder servia.

 

No sótão caixotes de diapositivos,  

Sofrimento e cultura do ultramar

Guerra, amigos, contradições

E um espírito de fraternidade

Que nos corações cavou fundo

E aí permanecerá.

 

Abril pintou nos olhos liberdade

E nos pés o prazer de a calcorrear

Rostos molhados com lágrimas de felicidade

Palavras que dizem a gana de viver e progredir

De quem quer sorrir à vida

De quem alimenta o espírito que não sossega

E firmes na terra e nos céus

Sonham cavalgar estrelas.

 

Celebramos 50 anos e continuamos

A desejar o esmero do poder local

Remoçando a face das terras de Portugal

Casas do povo, universidades, associações,

Serviço nacional de saúde

Educação, igualdade de oportunidades

Meios de comunicação

Mentalidades, liberdade de expressão

E o contínuo combate à corrupção.

 

E o que fumega neste Abril de espanto?

É a falsidade, a guerra, a loucura, a maldade

Pura hipocrisia, luta pelo poder, ganância

Focos de destruição, vulcões famintos, minas

Balas e crianças perdidas, estropiadas, mortas.

 

Mas falta o cheiro a pão quente com fermento de amor.

Trás-os-Montes ergue valores, paisagem, artesanato,

Gastronomia, música, folclore, enciclopédias vivas,

A riqueza do português e do mirandês

As línguas em que nos dizemos deste rincão

Ao mundo que anseia pelo desenvolvimento

Na arte de fazer e dizer.

 

E Trás-os - Montes esquecido,

Desertificado, alimenta sonhos

De segurar jovens empenhados

E talvez as terras voltem a produzir

E a atrair quem anda perdido, sem abrigo.

 

Gritou e grita a torga do alto do picão

O amor que falta e se quer multiplicado.

E, no entanto, a pureza e o sonho de Abril

Continua castrado.

 

E sobra o despudor, a irracionalidade

Salve-se o AMOR! Em Kiev, em Mariupol

Em Gaza e em todo o lado onde falta fizer.

Salve-se o AMOR!

O chão, a paz e o pão.

 

Com correntes de cravos rubros e perfumados

Ecos de liberdade a palpitar em cada ser humano

Trás-os-Montes repovoado

E o mundo feliz e unificado

Sonhamos.


Teresa Almeida Subtil

quinta-feira, 2 de maio de 2024

A abrilada das nossas vidas

 Até a estante nos identifica

As lombadas abrem caminhos percorridos

Afinidades onde se assomam trilhas melódicas

Dias solares e noites infiltradas

Em feitiços de alma

Sabores originais como café da Etiópia

Uma morna mansa de Cabo Verde

O verso pujante de um cante alentejano

Ou uma clareira de Zeca Afonso

Na abrilada das nossas vidas.
Teresa Almeida Subtil 








terça-feira, 2 de abril de 2024

 

47 min 
Conteúdo partilhado com: Os teus amigos
Amigos
Aleluia!
Faltou-me un poema de Páscoa
Nun l screbi, mas bibi-lo docemente
I sien ti nun l bibirie rialmente
Acude-me l tiempo an q’abaixábamos la lhadeira
I you pequerrica corrie i rie
Tengo lhumes de mimória
Sien saber que ls guardaba andefenidamiente
L ribeiro fui un lhugar ancantado.
Sagrado ye todo l que l amor habita.
Lhababa lhenços, panhos i stendia-los n’ auga.
Nun se me lhembra de ls deixar ir
I las roupas de Páscoa eilhi a corar.
You miraba las quelores, ls zeinhos
I la yerba brabie. Spácio de remance
Cenairo que pintei eimaculado.
Chamo-te cumo bolo maior
Que mie alma sinte.
Quando bénen silbas al miu redror
Torno a l'einocéncia i al sustento
Anfenito amor.
La Páscoa fui siempre grácia tue
Até las campanas repicában i las pétalas
Ah! Las pétalas nunca murchórun
Cuntínan a lhuzir la rue
A saltar de la jinela i la procisson a passar.
La Páscoa ye grácia tue
I esta einergie de mirar la bida cantando
Aleluia!
_ Tradução _
Aleluia!
Faltou-me um poema de Páscoa
Não o escrevi, mas vivi-o docemente
E sem ti não o viveria realmente
Acode-me o tempo em que descíamos a ladeira
E eu pequenina corria e ria
Tenho focos de memória
Sem saber que os gravava indefinidamente
O ribeiro foi um lugar encantado.
Sagrado é tudo o que o amor habita.
Lavava lenços, paninhos e estendia-os na água.
Não me lembro de os deixar partir
E as roupas de Páscoa ali a corar.
Eu olhava as cores, os desenhos
E a relva selvagem. Espaço de romance
Cenário que pintei imaculado.
Chamo-te como voo maior
Que minha alma sente.
Quando vêm silvas ao meu redor
Regresso à inocência e ao sustento
Infinito amor.
A Páscoa foi sempre graça tua
Até os sinos repicavam e as pétalas
Ah! As pétalas nunca murcharam
Continuam a abrilhantar a rua
A saltar da janela e a procissão a passar.
A Páscoa é graça tua
E esta energia de olhar a vida cantando
Aleluia!
Teresa Almeida Subtil

segunda-feira, 29 de janeiro de 2024

29 de Janeiro, ouficializaçon de la lhéngua mirandesa

 


 

UN BÓZIO DE LHIBARDADE

 

Un bózio de lhibardade

Raiç dun pobo sien talanqueiras

Ousadie, beleza, coraige

Lhuç a derramar-se i a clarear lhugares i eideias

Alegrie e cultura

Nial, peito da terra

Fuonte cachoneira adonde gustamos de buer

Terreiro adonde alas de páixaros mos fazemos

Beilamos i cantamos.

 

Burel i linho tecidos cun sudor i carino ousados

zde la masseira a la corte.

Gustados i recriados como poesia pura.

Stória i cuonta datrás la nacionalidade

 

La berdade de ls bailes, de las cantigas

Agarramiento de cuorpo anteiro

Quemidos que fáien manar auga na boca

Cháman ls d'acá i ls d'alhá

Quelores framantes de las arribas

I un riu Douro a romper i a spabilar

Esta region ancantada i sien medida.

 

Eiqui, Trás ls Montes alcantilado i planáltico

 Dues lénguas cun chama, furor, fuorça i amor.

 

….

 

29 de Janeiro, oficialização  da língua mirandesa

 

UM GRITO DE LIBERDADE

 

Um grito de liberdade

Raiz de um povo sem tranqueiras

Ousadia, beleza, coragem

Alegria e cultura

Luz a derramar-se e aclarar lugares e ideias

Peito da terra, ninho e lar

Fonte cascata onde gostamos de beber

Terreiro onde asas de pássaros nos fazemos

Bailamos e cantamos.

 

Burel i linho tecidos com suor e carinho usados

Desde a masseira à corte.

Estimados e recriados como poesia genuína.

História que precede a nacionalidade.

 

A verdade dos bailes, as cantigas

Sedução de corpo inteiro

Gastronomia que atrai e chama os de cá e os de lá

Cores vibrantes das arribas

E um rio Douro a romper e a badalar

Esta região encantada e sem medida.

 

Aqui, Trás-os-Montes alcantilado e planáltico

Duas línguas com chama, furor, galhardia e amor.


Teresa Almeida Subtil 



 

segunda-feira, 22 de janeiro de 2024

Giente amerosa / Cordialidade


 Al ampeço de la manhana

Dou-me ganas de saltar debrebe de l abion.

Parecie que me speraba

L lhume de las augas de quelor azul-turquesa

I aqueilhas pisagadas de cabalhos  a fazéren medrar la magie

Cun la batida de l’arena fina, branca i sbolaciante

Cruzando aires d’África i de l Caribe.


Tocada pula afabilidade dos salenses,

Merquei ua bandolete por cinco ouros,

De quelores de la tierra, de la giente.

Negócio terminado. I cun ua risica amerosa, dixo l rapaz:

I you  dou-te esta pulseira feita por mi.

Quedou ne l miu braço. Ye la burmeilha. Galana, nó?





Cordialidade



Ao limiar da manhã

Tive urgência de saltar do avião.

Parecia que me esperava

O lume das águas de cor azul-turquesa

E aquela passeata de cavalos a avolumar a magia

Com a batida da areia fina, branca e esvoaçante

Cruzando ares de África e do Caribe.

 

Sensibilizada com a cordialidade dos salenses

Comprei por cinco euros uma bandolete

Com cores da terra e da gente. Negócio terminado.

E, com um sorriso doce, disse o rapaz:

E eu dou-te esta pulseira feita por mim.

Ficou no meu braço. É a vermelha. Bonita, não?


Teresa Almeida Subtil

Obs.

Sem recursos naturais, Cabo Verde conseguiu eliminar a malária das suas ilhas.  É um povo que merece o reconhecimento de todos.


segunda-feira, 15 de janeiro de 2024

Nien mornas nien coladeiras

 

Riu ye l hotel

arrodeado de palmeiras beiladeiras

Alamedas bien andonadas

I ls turistas amplachados de l ambierno que ls acobrie

an sous países.


Nien a todos gustou aquele aire sien fin.

L gato, esse si, dromie i nun repente ponie-se an pie

Cun mirar de mandador.


Fumos num abion grande, cheno i apertado.

I quando cheguemos à l’ilha L Sal , l piloto atirou l abion a la pista.

Quedemos sien pio, mas todo bien.


Nun se bie um cachico de cultibo.

Habie taxistas, artesanos, i ls hotels dában trabalho a muita giente.

L quemido era mui buono i de toda la culidade

Nun faltaba pessonal de salúde i ua clínica a 4 km, an Santa Margarida. Inda passei ende ua nuite.

Giente de la quelor de ls cocos yá secos, mas firmes.

Pessonas guapas, eilegantes i risicas chenas de lhuç.

Einesquecíbles.


A la salída inda lhebemos beisos i abraços de la galana doutora.

Mar i picina nun faltaba, mas nien mornas nien coladeiras.

Era l baile que se me daba.


Teresa Almeida Subtil


GLOSSAIRO

Acobrie -cobria

Andonoda - Arranjada, bonita

Amplachado -  Despido

arrodeado - rodeado




Retombos d’Abril / Ecos de Abril