terça-feira, 30 de maio de 2023

 

CANTO AL DOURO

 

Salido de l bientre de la tierra 

Alhá po riba la sierra d’Ourbion 

Scachonando las peinhas duras, xeixos 

Cabalho brabiu a salto, a cachon 

Agarrando fuontes, rius i rigueiros 

Andiabrados na fame de mundiadas 

Punhales d’ouro i agulhas nas faias 

Redundeç de la piedra stimada 

Ambelhigo de la criaçon.

 

Al Douro templos i poçanquitas d’einiciados 

Maçcarilhas çfraçadas d’anjos i demonhos 

Ninfas an amorosa auga de risa 

Buracos de mouras ancantadas 

Muntanhas adonde ls mouchos fetúran 

Diusas amplachadas an nuites de lhuna

 

Niales de páixaros a chocar 

Remances de magie i lhibardade

 

Al Douro l’anquietaçon scachonosa 

Renacimiento de la palabra cun gusto 

A fruitos que s’úpen até al paraíso 

Castros, capielhas, cuontas 

Choros, lhiendas, trasgos.

 

Lhibros de ninar, spigar i madurar 

Artistas stremundiados 

Corços a arressaiar lhadeiras 

Scumas de zízara pulas faias 

Adonde fai cuorpo, cama i arressaio.

 

A las bezes dóndio, a las bezes carambelo 

Spigado, berde-azul i calantriç ameroso 

Entra an remansos i queda afinconado 

Adonde ls poetas scríben páiginas d´amor 

I son ls purmeiros a agarrar la rebeldie 

l zaspero cun que fai camino 

I a dezíren al mundo la dreitura, la berdade i la gana 

De demudar las faltas an que barímban. 

 

Alma de seda, lhana i lhino 

Lhadeiras de bersos restrulhados 

Pul sol de meidie a cortar l pio. 

Oubreiro maior, galaton sagrado 

Auga de passaige i cuntrabando 

Fugida a la fame i als bolsos chenos de nada. 

  

Al Douro falado an trés lhénguas 

Probado por ciguonhas-negras, Almocrebes de l Cuco, 

Alcaforros-negros, alcaforros-pardos,

                                                 águilas riales, águilas perdizeiras, 

Gabilanes i quantos mais. 

Biaige al anfenito de l sentir.

 

Al Douro l’eidentidade, ousadie, prefundidade 

Zmar d’ancantos, solidon, ancontros 

Ourrieta de poeisie çpindurada. 

Al Douro que sembra “un poema geológico” 

An cada assomadeiro.

 

Que tal ua moda, ua suidade, un zafio 

L gusto de bailar l “Bai Pedro Bai” an Paradela 

Cun esta i mais aqueilha ne l terreiro 

Al repicar de la gaita de fuolhes 

Castanhuolas, ferricos, pandeiros, caixas, charrascas 

Fraitas i todos ls clarones 

An tiempo de magostos i festibales de burricos 

I de l diç que diç a spertar la fogueira 

Ne l mirar dua rapaza d’Aliste? 

Proua, galanura, rábia, codícia, bibacidade 

Nas jabeiras, coletes de lhino 

Einaugas, rendas d’Alba i a la beç 

Meias de lhana, capas d’honra 

Burel, pardo, angeinho de l picado 

De ls artesanos de l praino mirandés.

 

An Aldinuoba 

San Juan de las Arribas, camino de l molinico 

Será l lhugar apropiado para saber de par? 

Benerá a modo l “Mira-me Miguel” 

Un cachico de pan, ua manta i un candil? 

I l gueiteiro que nun falte 

Porque “La Cerigoça, la bela moça” 

Quedará citre tamien. 

 

An Miranda na Praça la Sé 

Al mirar ls arressaios, l cemaque i la barraige 

Ua muralha i un castielho zbarrulhado 

Que tal la coraige de ls beiladores 

Palos, einaugas, l’arte de ls oufícios i outros lhaços? 

 

I la fala mirandesa nun se bai a morrer 

Hai que tocar i spabilar l’hardança cultural 

Mimória biba i sentir de l pobo.

 

I un pingacho bien apertado 

A deixar passar l aire i l sol pulas einaugas 

Quedará framante na Peinha de l Puio, an Picuote 

Eilhi adonde las músicas 

Son picadas al assombro d’alas anchas 

Pinturas sagradas, solhapas, auga presa 

Bida áspara, mui áspara, cuontas de grima 

Lhuita, fuorça, lhuç i abandono.

 

Na cruzinha, assomada de Lagoaça 

Ambouba-se l mirar a cada regubiura, pomar 

Al berde azeituona, fragas rebalinas 

I al riu datrás salbaige i agora manso 

Speilho de las mais galanas i amponientes arribas 

Será l repassiado l que mais s’arrima? 

 

No Carrascalinho l siléncio, l spanto 

La rebelaçon dun riu streito i quelobreiro 

Manadeiro de sonidos, rincones, puiales 

Queluobras i lhagartos 

Agarimo apedurado ne ls poros de la piel 

I mos pon a barimbar nun filo.

 

I las  lhigas berdes eiran a berdegar 

Na tierra de l bino mais fino 

Na lhunjura de l Penedo Duron 

Adonde l cuorpo ye águila rial a planar

Nun balhe assucado d’oubestinaçon i arte 

Eirmitério de cad’un i cielo de todos 

Oureginal bintura de ser i star persente. 

 

Teresa Almeida Subtil



                                          Em FESTIVAL LITERÀRIO DE BRAGANÇA 
                                                                      27/O5/2023

LIBERDADE