quarta-feira, 29 de janeiro de 2020




"Pathétique"


Talvez como quem justifica a dor da ausência
mandaste-me Tchaikovsky como embaixador.
 Interpretei os silêncios  da sinfonia (era a 6º )
 como quem se prepara e espera do amor
uma avalanche de emoções. Depois sentia-as fluir,
por antecipação, deslizando na amargura,
na saudade, na ânsia. O rosto molhado
 e o olhar entranhado na apoteose de toadas finais.
Porém, quando a melodia hesita
e treme nas íntimas fímbrias do meu peito,
quero adivinhar novos acordes - sinfonias de euforia.

E foi assim, nesta manhã estremunhada e opaca,
que Tchaikovsky ocultou as estrelas que nos adormeceram
e a orquestra tocou - demoradamente - só para nós!


“Pathétique"

Talbeç cumo quien justefica l delor de la falta
mandeste-me Tchaikobsky cumo ambaixador
Anterpretei ls siléncios de la cinfonie (era la 6ª)
cumo quien se porpara i spera de l amor
muntones d'eimoçones. Apuis senti-le antes l’ antrada,
sgobiando-se na amargura,
na soudade, na gana. L rostro molhado i l mirar antranhado
no ancarrapitar de tonadas finales.
Mas, quando la melodie heisita
i tembra nas íntemas benas de l miu peito,
quiero adebinar nuobos acordes - cinfonies d’alegrie.

I fui assi, nesta manhana stremunhada i scurica,
que Tchaikobsky scundiu las streilhas que mos adrumecírun
i l'ourquestra tocou, demoradamente.
Só para nós!

Teresa Almeida Subtil

(in Rio de Infinitos/ Riu d'Anfenitos)




sexta-feira, 17 de janeiro de 2020

Invernia


Coberto de neve o parapeito da janela
E pássaros a saltitar
Na minha mão.
E entre excessos de invernia
E a sonoridade ambiente
Soltou-se o romance.
E "A Casa de gelo"
de Alexandre Dumas
Incendiou-se ao alto da estante.
E Augusto Gil bate,
Bate, ainda, à porta da alma.
Bate como quem sente.
Teresa Almeida Subtil



segunda-feira, 6 de janeiro de 2020

A LA FALA CUL MIRANDÉS



A la fala cul mirandés.

La lhéngua ye speque de l’eidentidade dun pobo. An Miranda fala-se mirandés zde que Pertual s’antende cumo naçon, ne l rincon stur-lhionés.
Cuntina a ser falada assi cumo cuntina a ser ousada la capa de ls pastores i dambas a dues sírben para arrolhar ls poucos haberes de la giente. Poucos ye un modo de dezir, porque Leite de Vasconcellos, Abade de Baçal, Padre Mourinho, Abade Sardinha, Domingos Raposo, Amadeu Ferreira i muitos outros botórun-la a ombros i solo assi puode seguir adelantre este tesouro. Ten reglas, ye ua lhéngua oufecial. I Júlio Meirinhos dou-le essa proua i essa dignidade pula Lei 7/99 de 29 de janeiro, aporbada por ounanimidade na Assamblé de la República. I la capa d’honras, mais afidalgada, fai figura na praça D. Juan III pulas manos de l scultor sendinés António Nobre. Ye ua eimaige que lhieba Miranda de l Douro até la cucruta de la fin de l mundo.
Nas scuolas por bias de la curgidade l sou diretor i de ls porsores de mirandés, ls alunos, na grande maiorie yá fálan mirandés i lhieban-lo, tamien, pul mundo afuora. Ye esse l camino.
Ben isto a perpósito de la “tertúlia” que ye un modo de dezir, un serano bilhingue, de la respunsablidade de l’Ounibersidade Sénior de Miranda de l Douro, a la qual tengo l gusto de pertencer.
De la mie parte la gana de ir a la fala cul mirandés i daprender quanto puoda. Quantos mais stubíren melhor será l’aprendizaige i l’alegrie. Ten que ser an pertués i an mirandés, para abraçar todos ls que la mamórun i ls que le gusta i quieren daprender.
Bamos alhá, para dezir l que mos dir na gana! Bamos a la fala cul mirandés!
Quedaremos cuntentos cun la sala chena.

Teresa Almeida Subtil


Cumo stamos an tiempo de reis, agora digo you:
Quien bos ben cantar ls reis
De nuite pula cidade
A la cierta quier star
Nesta ounibersidade
Quien bos ben cantar ls reis
De nuite pula gelada
A la cierta quier saber
Se stá buona la rabanada
Quien bos ben cantar ls reis
Por ua nuite sien lhuna
A la cierta quier saber
Las modas da nuossa tuna
Quien bos ben cantar ls reis
Numa eidade tan fadista
A la cierta quier saber
Se tu sós cuntrabandista
Quien bos ben cantar ls reis
Cun uas mirandesadas
A la cierta quier saber
Se trais lhonas i risadas.
Quien bos ben cantar ls reis
I trai un copo de bino
A la cierta quier saber
Se quieres seguir camino.
TAS


I agora dizes tu:


quinta-feira, 2 de janeiro de 2020

Crepitosas pérolas

Manhã alta
E o raio de sol esgueirado da portada
Flui pela escada
E beija a estela regelada.

Manhã alta
E firme a árvore guinda-se
além das ameias e dia a dia
regenera-se
em sonhos de amendoeira.

Orvalhada e vistosa
A oliveira agiganta-se de beleza.

Crepitosas pérolas
Desprendem-se sobre o rio
E a orquestra das arribas.

Teresa Almeida Subtil



         


Feliç 2020


Para mi i para todos,
Cumo se fuora un admirable mundo nuobo.
I la tue risa ua racica de sol berdadeira i libre
Ou um praino siempre berde
Cun puras fuontes a cantar
I nua airaçada "un riu que you sei"
Mos salbe de l mofo q'anda por ende.
Que la bida seia amor
Cimprico camino an tue mirada.


Teresa Almeida Subtil



LIBERDADE